Niet elke draad gaat door de naald….

femmeBRUT als nieuw startpunt
Sinds 2020/21 is het werk van Marja van Putten in een stroomversnelling gekomen. Sinds die tijd is femmeBRUT haar statement geworden. Zij beschouwt dit dan ook als een nieuw startpunt in haar oeuvre. Vanaf januari 2024 heeft zij met veel overtuiging gewerkt aan een nieuwe serie 3D werken.

Nadat textiel als medium jarenlang grotendeels verborgen geweest in de Beeldende Kunst is er nu een groter podium voor. De ‘geheimen’ van het medium worden zichtbaar in een groot aantal exposities. Vaak spreekt uit werken met textiel de mysterieuze onderlinge band van vrouwen. Uitingen van een verborgen vrouwenwereld, die vaak voortkomt uit stil verzet in een geketende situatie. Handwerken doe je vooral alleen, en dan kan het een eigen wereld creëren of de legitimatie daarvan (A Room of One’s Own). Al bordurend maak je ruimte voor je eigen gedachten, wordt je niet gestoord. Tegelijk functioneerde het als instrument voor vrouwen alle klassen om ze thuis te houden.

Textiel als autonoom materiaal
De positie van Van Putten is een andere. Zij noemt zichzelf geen textielkunstenaar, maar kijkt naar het medium als autonoom materiaal. Technieken herinneren haar vooral veel aan vroeger thuis. Zij onderzoekt iets fundamenteels, dwarse ingrepen op zoek naar de pure intensiteit van het materiaal zelf, de kleurkracht, de sensitiviteit van het materiaal los van functie, verhaal, geschiedenis of sociale verbanden. Het gaat in die zin terug op de verzelfstandiging van de beeldelementen, een proces dat ook in andere disciplines heeft plaatsgevonden. Zij wil textiel zelf ook emanciperen, niet elke draad hoeft door de naald………

Recente 3D beelden
Het afgelopen jaar heeft zij grote beelden gemaakt met textiel en verf als bouwmateriaal, zoals je klei gebruikt. Vreemde gedaanten, die de vraag stellen hoe je je als mens mag of wil tonen. Samen vormen ze een installatie die een ruimte kan omtoveren tot een verbazingwekkende wereld.

Een wereld die in de details herinnert aan technieken uit de textielwereld, al krijgt de techniek nooit de overhand. Het tijdrovende (vrouwenwerk) van textiel is verdwenen, er wordt weinig gepriegeld. Integendeel, het zachte materiaal wordt als een bouwvakker benaderd om er af en toe onverwachte fijnzinnige details aan toe te voegen.

2D werken
De 3D werken gaan door op de serie van 12 grote 2 x 2m grote 2D doeken, die zij in 2022 in Loods 6 in een solo expositie met de titel femmeBRUT heeft getoond. Deze abstracte werken waren meestal gemaakt met de longarmmachine, een naaimachine van 3 meter breed waarmee zij onder deskundige begeleiding kon werken. Met deze longarm machine beweegt de naald over de stof in plaats van de stof onder de naald door. Zo kan zij dus grote vlakken maken en tekenen met de naaimachine. Grove en fijntjes gemaakte delen wisselen elkaar af. Soms is er ook verf gebruikt, ook hier zie je fijn opgebrachte verf en dikke klodders.

femmeBRUT
De naam femmeBRUT is ontstaan, juist omdat zij naast fijne technieken vaker de grote kwast en bezem gebruikt of met grote steken proppen op het doek bevestigt. Bij de 3D werken is het ‘brute’ nog radicaler geworden. Er waren altijd al wel vrouwen die textiel monumentaal gebruiken (b.v. Magdalena Abakanowicz), maar de meeste textielwerken zijn toch heel fijntjes van aard en techniek is een belangrijk aspect. Door de techniek los te koppelen en het materiaal vrijelijk te gebruiken krijgt het materiaal een autonome functie, komt het materiaal losser te staan van de geschiedenis van vrouwenarbeid. De femmeBRUT werken zijn zo tegelijkertijd protest tégen vrouwenarbeid en bewondering vóor de geschiedenis van vrouwenarbeid.

Jongens en meisjesnamen
Elk werk uit de 2D serie krijgt een naam, een jongens- of meisjesnaam. De keus is meestal vrij associatief, soms meer passend bij het werk. Het werkt vergelijkbaar met de ontmoeting met een onbekend iemand. Een naam gaat bij iemand horen naarmate je de persoon beter kent. Dat gebeurt ook met de werken. Daarbij kan zij spelen met de namen, welk werk wordt een man of een vrouw of allebei? Passend bij de sfeer of juist niet. Een stoer beeld kan ook een vrouw zijn en omgekeerd.

meer info en foto’s: 3D werken

———————-english———————

Textiles and my paintings and sculptures

Textiles have always played a role in making paintings, but in the last three years textiles have taken the lead role. I use textile as a material like you use clay or paint, purely as a material to build or paint with. There are references to textile techniques, sewing, knitting, punching, crocheting, twisting rope, but I don’t take the time to make a work entirely according to those techniques, I don’t dabble. Some places I really dive into a detail, then I fondly dabble.

I explore the limits of materials, I did and do that with paint. At the moment I am researching how to use textile, as if I am seeing it for the first time. I prefer to use the material monumentally, because most textile works are made in a time-consuming technique. There is nothing against that, but when I draw the parallel with painting, it seems like textile is a fine-painting technique. I look for the grand gesture, for monumental images with a textile look. It’s about coarse and fine, attention and nonchalance and the balance therein. This often produces an underlying tension, an unsaid commentary.

Menu

Niet elke draad gaat door de naald….

femmeBRUT als nieuw startpunt
Sinds 2020/21 is het werk van Marja van Putten in een stroomversnelling gekomen. Sinds die tijd is femmeBRUT haar statement geworden. Zij beschouwt dit dan ook als een nieuw startpunt in haar oeuvre. Vanaf januari 2024 heeft zij met veel overtuiging gewerkt aan een nieuwe serie 3D werken.

Nadat textiel als medium jarenlang grotendeels verborgen geweest in de Beeldende Kunst is er nu een groter podium voor. De ‘geheimen’ van het medium worden zichtbaar in een groot aantal exposities. Vaak spreekt uit werken met textiel de mysterieuze onderlinge band van vrouwen. Uitingen van een verborgen vrouwenwereld, die vaak voortkomt uit stil verzet in een geketende situatie. Handwerken doe je vooral alleen, en dan kan het een eigen wereld creëren of de legitimatie daarvan (A Room of One’s Own). Al bordurend maak je ruimte voor je eigen gedachten, wordt je niet gestoord. Tegelijk functioneerde het als instrument voor vrouwen alle klassen om ze thuis te houden.

Textiel als autonoom materiaal
De positie van Van Putten is een andere. Zij noemt zichzelf geen textielkunstenaar, maar kijkt naar het medium als autonoom materiaal. Technieken herinneren haar vooral veel aan vroeger thuis. Zij onderzoekt iets fundamenteels, dwarse ingrepen op zoek naar de pure intensiteit van het materiaal zelf, de kleurkracht, de sensitiviteit van het materiaal los van functie, verhaal, geschiedenis of sociale verbanden. Het gaat in die zin terug op de verzelfstandiging van de beeldelementen, een proces dat ook in andere disciplines heeft plaatsgevonden. Zij wil textiel zelf ook emanciperen, niet elke draad hoeft door de naald………

Recente 3D beelden
Het afgelopen jaar heeft zij grote beelden gemaakt met textiel en verf als bouwmateriaal, zoals je klei gebruikt. Vreemde gedaanten, die de vraag stellen hoe je je als mens mag of wil tonen. Samen vormen ze een installatie die een ruimte kan omtoveren tot een verbazingwekkende wereld.

Een wereld die in de details herinnert aan technieken uit de textielwereld, al krijgt de techniek nooit de overhand. Het tijdrovende (vrouwenwerk) van textiel is verdwenen, er wordt weinig gepriegeld. Integendeel, het zachte materiaal wordt als een bouwvakker benaderd om er af en toe onverwachte fijnzinnige details aan toe te voegen.

2D werken
De 3D werken gaan door op de serie van 12 grote 2 x 2m grote 2D doeken, die zij in 2022 in Loods 6 in een solo expositie met de titel femmeBRUT heeft getoond. Deze abstracte werken waren meestal gemaakt met de longarmmachine, een naaimachine van 3 meter breed waarmee zij onder deskundige begeleiding kon werken. Met deze longarm machine beweegt de naald over de stof in plaats van de stof onder de naald door. Zo kan zij dus grote vlakken maken en tekenen met de naaimachine. Grove en fijntjes gemaakte delen wisselen elkaar af. Soms is er ook verf gebruikt, ook hier zie je fijn opgebrachte verf en dikke klodders.

femmeBRUT
De naam femmeBRUT is ontstaan, juist omdat zij naast fijne technieken vaker de grote kwast en bezem gebruikt of met grote steken proppen op het doek bevestigt. Bij de 3D werken is het ‘brute’ nog radicaler geworden. Er waren altijd al wel vrouwen die textiel monumentaal gebruiken (b.v. Magdalena Abakanowicz), maar de meeste textielwerken zijn toch heel fijntjes van aard en techniek is een belangrijk aspect. Door de techniek los te koppelen en het materiaal vrijelijk te gebruiken krijgt het materiaal een autonome functie, komt het materiaal losser te staan van de geschiedenis van vrouwenarbeid. De femmeBRUT werken zijn zo tegelijkertijd protest tégen vrouwenarbeid en bewondering vóor de geschiedenis van vrouwenarbeid.

Jongens en meisjesnamen
Elk werk uit de 2D serie krijgt een naam, een jongens- of meisjesnaam. De keus is meestal vrij associatief, soms meer passend bij het werk. Het werkt vergelijkbaar met de ontmoeting met een onbekend iemand. Een naam gaat bij iemand horen naarmate je de persoon beter kent. Dat gebeurt ook met de werken. Daarbij kan zij spelen met de namen, welk werk wordt een man of een vrouw of allebei? Passend bij de sfeer of juist niet. Een stoer beeld kan ook een vrouw zijn en omgekeerd.

meer info en foto’s: 3D werken

———————-english———————

Textiles and my paintings and sculptures

Textiles have always played a role in making paintings, but in the last three years textiles have taken the lead role. I use textile as a material like you use clay or paint, purely as a material to build or paint with. There are references to textile techniques, sewing, knitting, punching, crocheting, twisting rope, but I don’t take the time to make a work entirely according to those techniques, I don’t dabble. Some places I really dive into a detail, then I fondly dabble.

I explore the limits of materials, I did and do that with paint. At the moment I am researching how to use textile, as if I am seeing it for the first time. I prefer to use the material monumentally, because most textile works are made in a time-consuming technique. There is nothing against that, but when I draw the parallel with painting, it seems like textile is a fine-painting technique. I look for the grand gesture, for monumental images with a textile look. It’s about coarse and fine, attention and nonchalance and the balance therein. This often produces an underlying tension, an unsaid commentary.